Grand Canyon, Arizona

Ik schrijf dit de volgende dag omdat ik gisteravond echt te moe was om mijn ogen open te houden. We waren pas om half 11 terug na een hele dag in de kou. Het beloofde zulk mooi weer te worden dat ik weggegaan was met een zomers topje aan. Echter bij de Grand Canyon aangekomen snel reserve kleding aangetrokken die ik standaard mee heb omdat het weer hier steeds anders is dan je verwacht. Vanaf 08.30uur onderweg en we kwamen aan bij de Canyon om ongeveer 11.00uur(het was errug koud!), we hebben de hele dag van uitkijkplaats naar uitkijkplaats gereden en zijn gebleven tot na de zonsondergang. De temperatuur dropt na zonsondergang 2 graden per minuut, dus uiteindelijk was het zo rond het vriespunt en de harde wind maakte het bijna ondraaglijk. Daarna stap je in de auto (je moet toch een keertje weg...)en ik wordt warm, en dan ben ik weg...Goed dat ik ooit een wakkere chauffeur heb opgeduikeld ;-).

Grand Canyon was een belevenis. Het is goed dat we dit in de derde week hebben gedaan, anders valt al het andere een beetje in het niet, alhoewel alles anders is en alles mooi is op zijn eigen individuele manier, is de Grand Canyon toch wel heel surrealistisch en wat meer is, ik had maar steeds het idee dat ik naar een groot IMAX-scherm keek, alsof het niet echt is dus. Alsof het iets is wat je aan kan raken als je maar ver genoeg je hand uitsteekt...dat kan ook wel, als je over de rand stapt en niet zo zacht neervalt eheheh...er zijn by the way inderdaad nogal eens mensen die uit het leven stappen op deze plek. Vind ik altijd zielig voor de mensen die de zooi op moeten ruimen. Doe het dan netjes met pillen ofzo...

Goed, mijn conclusie: Amerika zien zonder naar de Grand Canyon te gaan, doe je niet! Dit hoort bij je bezoek, zeker als het je eerste is. En dan te bedenken dat we bijna niet waren gegaan omdat we dachten wel genoeg prachtige dingen te hebben gezien, genoeg grandeur, en vol genoeg met nieuwe indrukken. Want wat waar is is waar, je wordt moe van alle mooiigheid. Je eigen CPU moet het allemaal verwerken, en waarschijnlijk pas als we weer thuis zijn en de foto's gaan herbekijken snap je wat je allemaal gezien en beleefd hebt, terwijl je in je eigen tuin ligt wat 360 graden uitkijkt op nog meer beton en steen. En dan woon ik nog mooi voor Nederlandse begrippen....En ja, voor het eerst in mijn leven heb ik echt geen zin om naar huis te gaan. Heb ik het gevoel dat ik hier zou kunnen wonen en wennen. Dat had ik al in Schotland, omdat het ook een ruig landschap is, nog natuurlijk, niet zo gecultiveerd. Hier is dat gevoel in het kwadraat. Je voelt hier dat je echt leeft, dat je maar een mens bent, kwetsbaar, en dat je tegen de natuur helemaal niets voorstelt.

Maar nu een paar foto's....

Hier en daar is de Colorado rivier te zien...

Kijk ie eens stoer wezen

Toch maar even vasthouden voordat je omkiepert

Een half uur voor zonsondergang

Tijdens zonsondergang

Nog een klein stukje...

De zon is onder!!