Sedona, Arizona 2, sprei
Omdat we inmiddels ca. 5000 autorijkilometers hebben afgelegd deze 3 weken, zijn we een beetje automoe geworden. Al willen we nog steeds de Chevy mee naar huis nemen hoor, hij is zooo lief...als auto's entiteiten waren zou hij een grote vriend van me zijn.
Maar hoe het zij, vandaag werd uitgeroepen tot hangdag (na de boodschapjes) op het veldbed op het balcon, en daar hangen we nu, 2 jonge ouderen ehehheh. Vandaar dat er vandaag geen (natuur- en/of wandel-)foto's zijn. Zelfs niet van druk en toeristisch Sedona-dorp. Misschien dat we morgen nog even het bruisende dorpsleven hier induiken, maar voor vandaag is het alleen Jacuzzi en BBQ en (puzzel-)boek. Heerlijk. Daar is vakantie ook voor natuurlijk...
Tijdens onze allerlaatste boodschapjes bij Walmart waren we van plan uiteindelijk dan toch die ene mooie sprei te kopen, met een beetje vouwen, duwen, trekken, sjorren en stouwen in de koffers moet dat wel gaan lukken.
Ja hoor, hij was er nog, mijn Kingsize Bedspread...ehehehe. Gauw veilig gesteld in mijn superkarretje. Binnen is binnen. Ik kan zo hebberig zijn op dat soort spulletjes, intimi weten alles van mijn verzameldrift wat betreft mooie kopjes, kannetjes, schaaltjes, handdoeken, dekbedhoezen...etc.
Maar goed, daar stond hij te pronken in mijn karretje. Tot ik opeens zei: 'verrek de mensen hier gebruiken dat als dekbed, niet als sprei, dit is een beetje onzin dus. Dan zoeken we maar een ander uit, die is dan nog lichter en minder volumineus ook!'
Dat werd dus een ander uitzoeken. Na veel geharrewar uiteindelijk gekomen tot 2 definitieve kanshebbers: een gebroken wit met geborduurde engelse roosjes en een geelgoudkleurige met geborduurd paisley-achtig patroon.
Inmiddels was onze eerste keus in andervrouws karretje belandt, dus die kreeg ook een goed thuis dacht ik zo.
We gingen verder om nog een paar kleine boodschapjes te doen (zoals steak voor de BBQ) en aangezien we nog geen definitieve keus konden maken, lieten we de twee kanshebbers gewoon allebei in het karretje.
Eenmaal klaar met de rest van de boodschappen, lopen we terug naar de sprei-afdeling en ik zie dat de eerste keuze inmiddels weer terug lag in het schap, en aangezien we nog niet hadden kunnen kiezen uit de andere twee, hakte ik de knoop door en leg ze terug en vervolgens leg ik keus 1 weer in de kar. Joost:'Jij weet ook niet wat je wilt...' Ik:'Jawel hoor, ik wil deze, het is eigenlijk onzin wat ik zei, wat maakt het nou uit dat deze door anderen als dekbed gebruikt wordt, wij gebruiken hem als sprei!!' Op dat moment kwam de andere vrouw weer de hoek omzeilen om de sprei weer te pakken die ze, net als wij, weer even teruggelegd had (naar haar beweegredenen heb ik niet geinformeerd). Maar nu was ie wel echt weg! Straks ligt ie lekker te paraderen in Purmereutel op mijn Auping Auronde. Soms moet je jezelf verwennen ;-))
De arme vrouw heeft nog enkele keren goed gekeken of we hem echt niet teruglegden. Dan gluurde ze door de schappen heen. Ik weet zo goed hoe ze zich gevoeld moet hebben! Zo heeft iedereen wel eens het nakijken.
Natuurlijk is hier een foto van de hoofdrolspeler uit dit stuk:
Maar hoe het zij, vandaag werd uitgeroepen tot hangdag (na de boodschapjes) op het veldbed op het balcon, en daar hangen we nu, 2 jonge ouderen ehehheh. Vandaar dat er vandaag geen (natuur- en/of wandel-)foto's zijn. Zelfs niet van druk en toeristisch Sedona-dorp. Misschien dat we morgen nog even het bruisende dorpsleven hier induiken, maar voor vandaag is het alleen Jacuzzi en BBQ en (puzzel-)boek. Heerlijk. Daar is vakantie ook voor natuurlijk...
Tijdens onze allerlaatste boodschapjes bij Walmart waren we van plan uiteindelijk dan toch die ene mooie sprei te kopen, met een beetje vouwen, duwen, trekken, sjorren en stouwen in de koffers moet dat wel gaan lukken.
Ja hoor, hij was er nog, mijn Kingsize Bedspread...ehehehe. Gauw veilig gesteld in mijn superkarretje. Binnen is binnen. Ik kan zo hebberig zijn op dat soort spulletjes, intimi weten alles van mijn verzameldrift wat betreft mooie kopjes, kannetjes, schaaltjes, handdoeken, dekbedhoezen...etc.
Maar goed, daar stond hij te pronken in mijn karretje. Tot ik opeens zei: 'verrek de mensen hier gebruiken dat als dekbed, niet als sprei, dit is een beetje onzin dus. Dan zoeken we maar een ander uit, die is dan nog lichter en minder volumineus ook!'
Dat werd dus een ander uitzoeken. Na veel geharrewar uiteindelijk gekomen tot 2 definitieve kanshebbers: een gebroken wit met geborduurde engelse roosjes en een geelgoudkleurige met geborduurd paisley-achtig patroon.
Inmiddels was onze eerste keus in andervrouws karretje belandt, dus die kreeg ook een goed thuis dacht ik zo.
We gingen verder om nog een paar kleine boodschapjes te doen (zoals steak voor de BBQ) en aangezien we nog geen definitieve keus konden maken, lieten we de twee kanshebbers gewoon allebei in het karretje.
Eenmaal klaar met de rest van de boodschappen, lopen we terug naar de sprei-afdeling en ik zie dat de eerste keuze inmiddels weer terug lag in het schap, en aangezien we nog niet hadden kunnen kiezen uit de andere twee, hakte ik de knoop door en leg ze terug en vervolgens leg ik keus 1 weer in de kar. Joost:'Jij weet ook niet wat je wilt...' Ik:'Jawel hoor, ik wil deze, het is eigenlijk onzin wat ik zei, wat maakt het nou uit dat deze door anderen als dekbed gebruikt wordt, wij gebruiken hem als sprei!!' Op dat moment kwam de andere vrouw weer de hoek omzeilen om de sprei weer te pakken die ze, net als wij, weer even teruggelegd had (naar haar beweegredenen heb ik niet geinformeerd). Maar nu was ie wel echt weg! Straks ligt ie lekker te paraderen in Purmereutel op mijn Auping Auronde. Soms moet je jezelf verwennen ;-))
De arme vrouw heeft nog enkele keren goed gekeken of we hem echt niet teruglegden. Dan gluurde ze door de schappen heen. Ik weet zo goed hoe ze zich gevoeld moet hebben! Zo heeft iedereen wel eens het nakijken.
Natuurlijk is hier een foto van de hoofdrolspeler uit dit stuk:
Onze lekkere nieuwe sprei, hoe gezellig kan je het maken? |
Reacties
Een reactie posten