DFDS Seaways en Glenfinnan

Het begon al toen we nog moesten boarden, we hadden rustig een frietje zitten smikkelen aan de haven van IJmuiden toen we een telefoontje kregen van DFDS Seaways, of we nog dachten te komen omdat we zo laat waren....het was nog voor vijven en je kunt boarden tot vijf uur, dus wat is het probleem? Wel, de douane wilde naar huis, we waren de laatste. Toen we aankwamen zat het grootste deel van de douane al in hun busje om naar huis te scheuren. En als laatste komen en als eerste geholpen worden is toch best wel luxe, sja je bestelt Commodore Class De Luxe of niet ;-).
Hier wat indrukkken van Commodore De Luxe, even voor alle duidelijkheid: je bevindt je achter een gesloten glazen deur waar je alleen met de speciale sleutel inkomt. Als je door die deur bent, ontrolt zich een prachtige omgeving met (echt mooie)kunst, houtwerk, je eigen lounge en gratis drinken en eten en natuurlijk...voorzien van alle verdere luxe (geen chinese massage en happy ending hahaha). Een ander groot voordeel is dat er midden in de nacht geen dronken lieden aan je deur komen rammelen.
En nu dan die paar fotootjes...

later meer, eerst wat foto's op Picasa uploaden want elke keer ben ik horrified, valt internet uit en ben ik bang weer alles kwijt te zijn....

Aangekomen in Newcastle de definitieve route bepaald (natuurlijk de A68) met de nodige meningsverschillen hahaha, en vanaf daar het steeds mooier wordende Schotland in. Door de borders in het prachtigste weer, in het zonnetje rijdend aan het begin van de Highlands afgewisseld met kleine buien versierd door megagrote en felle regenbogen. Je waant je werkelijk in fairyland.
We gingen deze nacht een B&B opzoeken in Kinlochleven (omgeving Glencoe).

Na de nacht in een uitstekende B&B met uiterst aardige mensen en een flink Schots ontbijt was het doel Glenfinnan. Het viaduct en de wandeling. In alle eerlijkheid, het Glenfinnanviaduct viel een beetje tegen in het echt. In de film lijkt hij te reiken tot in de lucht maar in het echt is het een flink viaduct, niet hoog, niet imposanter dan de andere viaducten die ik heb gezien hier. Maar met CGI kun je een hoop in een film dus .... ook mooier maken, groter maken, onwerelds maken.
Het Glenfinnanviaduct uit Harry Potter:

Vanaf hier gelijk een wandeling gemaakt op een welhaast onbegaanbaar pad...modder, slik. Maar het ging, al barst ik nu van de spierpijn. Het uitzicht was prachtig en alle moeite waard.

Op de weg terug naar de auto kwamen we nog een verlaten kerkje tegen, rooms  katholiek. Heb een kaarsje aangestoken ter ere van...de 17e maart.
Ongelooflijk hoe dit prachtige kerkje er aan toe was. De schimmel en het mos groeiden binnen, en er worden gewoon nog steeds diensten gehouden. Ongelooflijk. En zonde. Verwaarloosd. Maarja, er is geen geld en al helemaal niet voor dit soort dingen.

Bijna bij ons vakantieverblijf nog even voor de 100e keer The Five Sisters op de plaat gezet, wat elk seizoen toch weer net een beetje anders is.

Vandaag trekken we op naar The Road to Applecross, vanwege het (nog) goede weer, en dan morgen wellicht een rustdag....

Groet aan allen thuis, en sommigen in het bijzonder!
XXX