Kanab, Utah - naar Hesperus, Colorado
Een paar dagen blogvrij, maar ik heb het druk gehad.
Afgelopen donderdag een flinke reis naar Las Vegas om onze oudste zoon van het vliegveld te halen, we vertrokken om 18.00 uur en pikten hem op om 21.30 uur. Toen weer naar huis in het donker, uitgestorven wegen met altijd de kans dat er een hert voor je auto springt. Dit is geen kans op een miljoen dat zoiets gebeurt te oordelen naar het gehalte van de roadkill. Om 01.00 uur nog iets gesnackt bij een drive-in McD en om 03.00 uur thuis. Bekaf natuurlijk.
Maar dat mag de pret niet drukken want we wilden met Coen naar Zion National Park.
Een dagje rustig aan, beetje toeren, beetje picknicken.
Prachtige foto's weer geschoten.
Ik heb een nieuwe manier uitgevonden om foto's te maken. Ik strek mijn arm door het open dak en klik. Dat gaat natuurlijk niet altijd, maar soms als je niet weer wilt zeuren om even stil te staan...
Op zaterdag moesten we er weer aan geloven. Een verhuizing naar een andere staat: Colorado. En dan wel via Horseshoe Bend en Monument Valley. We hadden het al eerder gezien maar niets is zo leuk als een weerzien en iemand anders te zien genieten. Opeens stapt Joost naar een Native American (Navajo-indiaan) en vraagt of ik even op zijn paard mocht. Voor 5 dollar mocht dat. Hij begeleidde me naar het beroemde John Ford Point. Een plek waar vele westerns zijn opgenomen. Hij liet me verder alleen en ik mocht zelf zijn paard terugrijden naar stal. Hij vertrouwde het volkomen.
Geweldig!!!
Uiteindelijk waren we om ongeveer 21.00 uur op onze nieuwe plek. Een gastverblijf op een paarden(fok)ranch met zowel inheemse paarden als kwpn en Hannoverianen. Onze gastvrouw zocht ons zondagochtend op om een en ander uit te leggen en te vertellen dat we overal mochten rondkijken en de paarden mochten knuffelen als we wilden. Dat zijn we dan ook direct gaan doen. Hup wandelschoenen aan en de ranch verkennen. Daar ben je niet zo een, twee, drie uitgekeken.
Geloof het of niet maar het overkomt ons dat we overvallen worden door een soort van tropische cycloon. Een zandstorm met wervelwinden en gevolgd door donderbuien met hagel en sneeuw. Gelukkig was er een stal in de buurt zodat we konden schuilen.
En ohja, we hebben vanmorgen ook nog ontbeten in de vrieskou ('Weber'waardig zullen we maar zeggen) zoals het een goed volger van Clan Van Aken betaamt. Bij het voorbereiden van het ontbijt scheen de zon nog volop namelijk.
Omdat ik geen regel kan typen zonder afgeleid te worden zal ik maar afsluiten met wat foto's. Enjoy!
Afgelopen donderdag een flinke reis naar Las Vegas om onze oudste zoon van het vliegveld te halen, we vertrokken om 18.00 uur en pikten hem op om 21.30 uur. Toen weer naar huis in het donker, uitgestorven wegen met altijd de kans dat er een hert voor je auto springt. Dit is geen kans op een miljoen dat zoiets gebeurt te oordelen naar het gehalte van de roadkill. Om 01.00 uur nog iets gesnackt bij een drive-in McD en om 03.00 uur thuis. Bekaf natuurlijk.
Maar dat mag de pret niet drukken want we wilden met Coen naar Zion National Park.
Een dagje rustig aan, beetje toeren, beetje picknicken.
Prachtige foto's weer geschoten.
Ik heb een nieuwe manier uitgevonden om foto's te maken. Ik strek mijn arm door het open dak en klik. Dat gaat natuurlijk niet altijd, maar soms als je niet weer wilt zeuren om even stil te staan...
Op zaterdag moesten we er weer aan geloven. Een verhuizing naar een andere staat: Colorado. En dan wel via Horseshoe Bend en Monument Valley. We hadden het al eerder gezien maar niets is zo leuk als een weerzien en iemand anders te zien genieten. Opeens stapt Joost naar een Native American (Navajo-indiaan) en vraagt of ik even op zijn paard mocht. Voor 5 dollar mocht dat. Hij begeleidde me naar het beroemde John Ford Point. Een plek waar vele westerns zijn opgenomen. Hij liet me verder alleen en ik mocht zelf zijn paard terugrijden naar stal. Hij vertrouwde het volkomen.
Geweldig!!!
Uiteindelijk waren we om ongeveer 21.00 uur op onze nieuwe plek. Een gastverblijf op een paarden(fok)ranch met zowel inheemse paarden als kwpn en Hannoverianen. Onze gastvrouw zocht ons zondagochtend op om een en ander uit te leggen en te vertellen dat we overal mochten rondkijken en de paarden mochten knuffelen als we wilden. Dat zijn we dan ook direct gaan doen. Hup wandelschoenen aan en de ranch verkennen. Daar ben je niet zo een, twee, drie uitgekeken.
Geloof het of niet maar het overkomt ons dat we overvallen worden door een soort van tropische cycloon. Een zandstorm met wervelwinden en gevolgd door donderbuien met hagel en sneeuw. Gelukkig was er een stal in de buurt zodat we konden schuilen.
En ohja, we hebben vanmorgen ook nog ontbeten in de vrieskou ('Weber'waardig zullen we maar zeggen) zoals het een goed volger van Clan Van Aken betaamt. Bij het voorbereiden van het ontbijt scheen de zon nog volop namelijk.
Omdat ik geen regel kan typen zonder afgeleid te worden zal ik maar afsluiten met wat foto's. Enjoy!
 |
| 'Objects in mirror are closer than they may appear' |
 |
| Nog voor Monument Valley |
 |
| Mijn oudste zoon geknield voor Monument Valley |
 |
| Mooiste punt van Zion...vind ik |
 |
| Hier lopen we een slotcanyon in. |
 |
| Slotcanyon |
 |
| Salamander bij de Horseshoe Bend |
 |
| Horseshoe Bend |
 |
| Coen loopt naar Monument Valley |
 |
| Totem in onze achtertuin |
Reacties
Een reactie posten