overgevoelig

Mijn moeder noemde mij vroeger overgevoelig. 

Mijn eerste werkgever fluisterde mij in dat ik maar gauw eelt op mijn ziel moest kweken. 

Niet dat dat erg gelukt is in de afgelopen 61 jaar. 

Vorige week nam ik na 25 jaar trouwe dienst afscheid van mijn koelkast, een Miele. Hij was niet kapot ofzo. Zijn makke was dat zijn energielabel G was of iets in die richting. De nieuwe prachtige geborsteld stalen Siemens koelkast Ghia 2300cc, 250pk, V6, stond inmiddels in de bijkeuken,  maar lekker boeiend. Hij had nog niets voor mij gedaan en ik had er ook geen emotionele binding mee.

De Miele had mijn eerste koophuis nog meegemaakt, volgestouwd met voedsel voor 3 van die opgroeiende,  je arm-etende pubers. Vrienden en familie zien komen en gaan. Heeft zelfs mijn ouders nog gekend. 

'Wilt u dat wij de oude meenemen mevrouw?' ,'Ja, graag, als dat kan?'.

Mijn koelkast werd losjes gekanteld op zo'n handige trolley.

Als een afgedankt en waardeloos ding. 

Ik liep mee naar de vrachtwagenlift. Bleef bij hem toen ze hem naar binnen takelden. 

'En wat gaat er nu mee gebeuren?' Vroeg ik bekommerd. 

'Mevrouw, het wordt uit elkaar elkaar gehaald en krijgt een nieuwe bestemming, alle onderdelen zijn waardevol voor hergebruik.'

Ik voelde me opgelucht. Mijn koelkast zou donor worden voor andere projecten. Nu pas had ik er vrede mee. En liet het los.

Dit verhaal vertel ik omdat ik heel vaak het gevoel heb anders te zijn dan anderen, anders te voelen, te reageren, veel in mijn hoofd zit, en een typisch/anders dan standaard,  gevoel voor humor heb. Daarnaast heb ik maar weinig mensen om mij heen die mij ècht onmiddellijk begrijpen. De diepte in zogezegd. 

Maar tòen las ik dit en dacht direct, ik ben niet de enige, de hemel zij dank:

Maandag had 'De Wereld van Sofie' het over de vraag “Wat is slim?”. Lore Dewulf was heel blij dat het onderwerp ter sprake kwam en is er beroepshalve mee bezig. Ze legt uit wat het verschil is tussen hoogintelligente en hoogbegaafde mensen. "Hoogbegaafdheid is meer dan enkel slim zijn, dat zou het geen eer aandoen. Ze denken en voelen op een andere manier." Hoogbegaafden worden vaak als 'intens' beschouwd: "Tussen hen de wereld is er een vergrootglas. Ze krijgen alles veel sterker binnen." Daarnaast vervolledigen perfectionisme, een sterke drang naar autonomie en authenticiteit het plaatje. In haar praktijk keert een zinnetje terug: "Het gevoel van anders zijn, op school, op het werk... Ze voelen zich alsof ze op een andere frequentie zitten." 

In alledaagse gesprekken durft een hoogbegaafde soms verwarrend uit de hoek te komen: "Opeens deelt die stap 10 in het denkproces. De anderen begrijpen het dan niet, met alle gevolgen vandien..." Dewulf ontdekte pas op haar 30ste dat ze hoogbegaafd is: "Ik legde een heel lang pad af en dacht aan hoogsensitiviteit. Tot ik botste op die hoogbegaafheid." Ze is blij met haar 'stempel': "Zo kan ik kijken naar mijn noden, want hoogbegaafden passen zich vaak aan. Ze vertonen kameleongedrag, wat hen verder verwijdert van hun authentieke zelf."