Vandaag, woensdag 13 april, vertrokken we vanmorgen in alle vroegte in de sneeuw bij de Cabin en zetten koers via route Highway 89, passeerden Grand Staircase Escalante en reden via Kanab naar Page Arizona om de Antelope Canyon te bekijken, een van de highlights van deze week. Onderwijl passeerden we ook nog even de Glen Canyon Dam en Lake Powell. Nadat we ons gemeld hadden bij zo'n Navajo-tribe-tourclub, gingen we zitten wachten. Na een half uurtje begon ik toch wat geirriteerd te raken want kennelijk hadden deze mensen geen echt benul van tijd. Na enige tijd me in mezelf hierover opgewonden te hebben, ze waren al een dik half uur te laat, wees Joost me op de klok in de receptie en die wees een uur vroeger aan. 'Oja, natuurlijk, wij leven nu op Mountain tijd en das een uur vroeger hahahah!' Ok, ik zou ik niet zijn als ik niet kon lachen om mijn eigen stommiteit. De mensen waren dus gewoon heel goed op tijd met hun tour.
We kwamen bij Karl terecht, een jonge Navajo, een aardige jongen, best wel humor ook. Met enige gelatenheid dreunde hij zijn lesje op bij alle punten die bijzonder waren, na enig doorvragen vertelde hij dat het 's zomers zo erg was met dreinende kinderen en de tempeeraturen die dan niet zo prettig meer waren als vandaag. Het bleek 27 gr.Celsius te zijn, en dat terwijl we net uit de sneeuw kwamen...
Antelope Canyon was alles wat beloofd is, heb natuurlijk weer talloze foto's gemaakt met de vrije hand want door de drukte kon ik niet echt met mijn statief werken.
Toen de tour voorbij was werden we weer allemaal als schapen in een grote JEEP geladen, het hek ging dicht en de terugweg zat ik lekker achteraan bij de uitgang zodat ik de race terug goed kon bekijken. Je moet je voorstellen dat het intens droge zand opwarrelt door de kracht en snelheid van de grote JEEPS, de warmte, de wind in je haren, het was goed voor het ultieme Parijs-Dakar gevoel, en wilde meid als ik ben, zulke geintjes vallen bij mij altijd in goede aarde. Ja, misschien vond ik de race terug, zo hard mogelijk (er was een wedstrijdje met de andere tourguides) nog wel het leukst.
Het werd tijd om naar de Horse Shoe Bend te gaan, het meest bekende stuk waar de Colorado rivier zich buigt. Eerst moet je een paar mijl zwoegen door het mulle zand om er te komen. En ik moet zeggen, ik was onder de indruk. We hebben daar een tijdje zitten staren naar de diepte, de omgeving in het algemeen en waren het eens over de bijzondeheid van dit stukje aarde.
Op weg terug zijn we toch nog even gestopt bij de Glen Canyon Dam/Lake Powell en wat foto's gemaakt. Het is mooi die techniek en toch bekoort het me niet zo als datgene dat de natuur heeft gemaakt.
Onderweg terug kwamen we erachter dat in diverse Sherriff auto's gewoon poppen ingezet waren, om op die manier de snelheid eruit te halen. Heel ludiek vond ik!
Terug naar de Cabin was toch wel een heel eind, waarvan ik het laatste half uur gereden heb, en natuurlijk mijn doop met het rijden off the road, met glibberig wegdek, en half bevroren. Maar goed met een 4WD onder je bips en flink wat lef lukt dat allemaal wel, mijn vader zou trots zijn geweest op me. Ik vind het heerlijk moet ik zeggen, ik houd van stoer, ik houd van hard, ik houd van lef.
Nou hier volgen nog wat foto's van de dag...
Voor de thuisblijvers: ik geniet hier van al het moois, maar ik mis jullie wel hoor.
 |
| Antelope Canyon |
 |
| Antelope Canyon, let op de zonnestraal |
 |
| Antelope Canyon, weer een zonnestraal |
 |
| De wedstrijd door een stuk woestijn vlakbij Page Arizona |
 |
| The Horseshoe Bend, Colorado rivier |
 |
| Avec Moi... |
 |
| Joost kijkt vanaf zijn rots |
 |
| Glen Canyon Dam, bij Lake Powell |
 |
| De woestijn is mooi maar eist ook zijn slachtoffers, dit was een hertje... |
Wat een uitersten allemaal zeg, kan me voorstellen dat je je vrij nietig voelt als je daar zo rond kijkt. Had pap nog last van hoogtevrees? kan me voorstellen dat je bij die dam wel moeite zou hebben. Nou ik ga vandaag weer eventjes spelen in de bieduinen (ligt een paar kilometer onder woensdrecht), ben net ong. weer een half uurtje hier omdat ik gister naar huis gegaan ben, even alyssa gezelschap houden.
BeantwoordenVerwijderenWij missen jullie ook, veel plezier daar en keep us posted! greets! René
Hoi Rene, het is echt overweldigend, de ruimte, de weidsheid en oneindigheid (zo lijkt het). Ging het allemaal goed thuis? Fijn dat je dat doet voor je zus. Vandaag een beetje rustig aan want we zijn flink moe. Afstanden zijn hier ook afstanden!!!Ja papa had wel last van hoogtevrees, vooral bij de Horseshoe Bend. Ik liet hem maar even en van lieverlee kwam hij steeds een stapje dichterbij al durfde hij niet zo dichtbij als ik. En als ik te dichtbij ging kreeg hij de griezels, dus heb ik een beetje rekening mee gehouden. Bij de dam staat een groot hek zodat je geen TS kan doen, je valt daar inderdaad wel te pletter! Dat prairiegebied is zo mooi. Als je ooit naar de States op vakantie wil, absoluut hiernaartoe maar wel in april anders is het veels te warm hoor!!! Pas je op met dat buitenspelen in de duinen??
BeantwoordenVerwijderen